२०३६
DR&D, वाशी, नवीमुंबई
ती प्रयोगशाळा एखाद्या वाचनालयाप्रमाणे शांत भासत होती. अगदी टाचणी जमिनीवर पडली तरी तिचा आवाज येईल इतपत शांत! कारण प्रत्येकाने त्यांच्या विशिष्ट असाइनमेंटवर व्यवस्थित लक्ष केंद्रित केले होते.
डॉ. देवव्रत थलपथि आणि त्यांच्या पुरोगामी, साधनसंपन्न शास्त्रज्ञांच्या आणि विचारवंतांच्या टीमसाठी हा ३६४८ वा दिवस होता. जवळपास गेली १० वर्ष ते या प्रोजेक्टवर काम करत होते.
डॉ. थलपथि , एके काळचे नावाजलेले प्रस्थ! एक कार्यकाळ त्यांनी मेडिकल कॉलेजचे प्रोफेसर म्हणून गाजवला होता. परंतु त्यांना यापेक्षा अधिक काहीतरी महान साध्य करायचे होते आणि त्याचाच पाठपुरावा करण्यासाठी त्यांनी आपली नोकरी सोडून दिली होती आणि ते या संशोधन कार्यांत गुंतले होते.
"मी प्रचंड विज्ञानवादी आणि वास्तववादी आहे,"
हे बोलत असताना डॉ. प्रयोगशाळेतील प्रत्येक टेबलाजवळून चालत होते.
"तुम्ही सर्वजण मानवतेसाठी माझ्या योगदानाचा अविभाज्य भाग आहात. आपण सर्व मिळून या जगात चांगला बदल घडवून आणूया ."
जेनेटिक मॅपिंग प्रणालीचे अध्वर्यू म्हणून, त्यांना वैज्ञानिक वर्तुळात नाव कमावण्याची मनापासून इच्छा होती. गुप्तपणे अविरत केलेले संशोधन आणि प्रयोग हे मानवजातीच्या भावी पिढ्यांसाठी औदासिन्य, पक्षपात, गरिबी आणि अज्ञान यांसारख्या समस्या सोडवण्याची गुरुकिल्ली आहे यावर त्यांचा मनापासून विश्वास होता.
त्यांनी निवडलेले सब्जेक्टस म्हणजेच व्यक्ती पराग आणि समीक्षा त्यांच्या या अशा संशोधनासाठी परिपूर्ण होते परंतु त्यांना त्यांच्या वैज्ञानिक योगदानाबद्दल पूर्णपणे माहिती नव्हती.
डॉ. थलपथि यांच्या कामाच्या अशा पद्धतींने अनेकांना अंधारात ठेवले. त्यांच्यासोबत काम करणाऱ्यांना तोंडदेखली किंमत दिली जात होती पण डॉ. थलपथी यांना केवळ प्रोजेक्टचे परिणाम महत्त्वाचे वाटत होते होते. जर ते त्यांचे जेनेटिक मॅपिंगचे सिद्धांत आणि पद्धती सिद्ध करू शकले तर संपूर्ण जग त्यांना महान समजेल हे त्यांना ज्ञात होते.
या फाजील आत्मविश्वासामुळे ते स्वत:ला देव समजू लागले होते ज्यामुळे त्यांचे अर्धे अधिक आयुष्य वाया गेले होते.
"जेव्हा हे संशोधन पूर्ण होईल, तेव्हा मी तुम्हाला निवडल्याबद्दल तुम्ही माझे आभार मानाल...! " त्यांनी त्यांच्या टीमला सांगितले.
त्यांच्या कॉम्प्युटर स्क्रीनवर सीसीटीव्ही कॅमेऱ्याने त्या जोडप्याच्या प्रयोगशाळेबाहेरील दिवसभराच्या विविध हालचाली दाखवल्या. स्वच्छतेचे आणि निर्जंतुकीकरणाचे सर्व नियम उत्तम प्रकारे पाळत होते. पराग आणि समीक्षा यांना प्रयोगशाळेने उपलब्ध करून दिलेल्या सुविधांचा ते पुरेपूर आनंद उपभोगत होते.
सुरक्षित आणि सुकर आयुष्यासाठी ते दोघे मुंबई च्या पवईच्या पॉश एरियामध्ये स्थायिक झाले होते. परिपूर्ण कपल कसे असावे याचे ते दोघे उत्तम उदाहरण होते. समीक्षा तिच्या आई वडिलांची एकुलती एक मुलगी होती. तिच्या आईवडिलांच्या निधनानंतर गावची जमीन विकून तिने पवईच्या उंच बिल्डींगमध्ये ब्लॉक खरेदी केला. १५ करोड किमतीच्या ब्लॉकसाठी दीड करोड डाऊनपेमेंट समीक्षाने केला होता तर लोन चे हफ्ते पराग आणि समीक्षा दोघ मिळून फेडत होते. दोघांची एक एक अशा दोन स्वतंत्र कार सुद्धा होत्याच. अशाप्रकारे गेल्या १० वर्षांपासून दोघे अत्यंत समृद्ध आणि प्रगतीशील आयुष्य जगत होते.
संपूर्ण कथा वाचण्यासाठी या लिंक वर क्लिक करा रिसायकल्ड एंड युज्ड